Category: music

Judge a record by its cover: Buraka Som Sistema x Stephan Doitschinoff

Beoordeel een plaat nooit aan de hand van zijn cover of je kan een muzikale miskoop in huis halen. Da’s de regel van de muziekliefhebbers. In deze rubriek doe ik dat net wél en zet ik eens de artiest achter het ontwerp in de spotlight. De wederhelft deed toch al de muzikale keuring voor mij, ha, handig.

Eentje die er altijd tussenuit springt voor mij door de levendige kleuren en mysterieuze symboliek: de cover van ‘Komba’ van Kuduropartyploeg Buraka Som Sistema. Geen clichéschedel, maar één vol kleine schilderijtjes die nieuwsgierig maken naar meer.

Man achter de cover is de Braziliaanse kunstenaar Stephan Doitschinoff. Geen kleine garnaal, zoveel is zeker: zijn werk was al te bezichtigen in verschillende gerenommeerde musea en Gestalten heeft al enkele boeken over hem uitgegeven.
Doitschinoff gaat geen enkel medium uit de weg: schilderijen, installaties, muziek, performance (heuse stoeten zelfs), hij doet het allemaal. Religieuze en militaire symboliek gebruikt hij om net tegen het systeem in te gaan. Hij vervormt symboliek en ideologie om hedendaagse thema’s in vraag te stellen.

Oh, en als je denkt dat je zijn werk al ergens elders op een hoes gezien hebt, dan ben je misschien fan van het zwaardere genre: hij ontwierp ook al enkele covers voor Sepultura.

doitschinoff.com

Dour mon amour

Met alle berichtgeving van afgelopen weekend zou een mens nog vergeten waar het in Dour écht om draait (althans voor moi): graven naar muzikale ontdekkingen. En voorwaar, 2015 leverde weer een mooie oogst op. Alles opsommen zou deze blogpost te lang maken, dus een selectie van mijn 5 grootste aanraders (in willekeurige volgorde): alstublief!

Unknown Mortal Orchestra

Als je de afgelopen maanden al eens durfde afstemmen op Stubru zal oorworm ‘Multi-Love’ (ofte dat nummer met dat orgeltje) zich ongetwijfeld al vastgenesteld hebben in je trommelvliezen. Toegegeven, deze single sprong er duidelijk bovenuit in hun set, maar we noemen het een Pavloveffect. Ik hoorde hippie-esque psychedelica, 60’s funk én zelfs echo’s van The Beatles: nostalgie ten top tijdens dit straffe optreden. Bonuspunten voor het specifieke stemgeluid van de leadzanger. En hey, ze hebben nog interessante videoclips ook!



Fatima and The Eglo Band

Fatima leek recht uit een jaren ’90 kleerkast ontsnapt te zijn zaterdag. Salt-n-Pepa hadden haar zeker hun stylistische zegen gegeven. Voor haar laatste album mocht ze onder meer Floating Points laten opdraven als speelkameraadje. Live staat deze dame voor warme soul met vette knipogen naar jazz, funk, wereldse klanken en alles waar je heupen van gaan wiegen. Wàt een stem… allookens!



Orlando Julius and The Heliocentrics

Afrobeatlegende Tony Allen stond de dag voordien nog op het hoofdpodium: respect gebiedt me te zeggen dat dit optreden zeker niet slecht was, maar het kon in de verste verte niet tippen aan de hittegolf die Orlando Julius en The Heliocentrics in de Boombox lanceerden op zaterdag. Opzwepende ritmes, afrobeat met hier en daar een westers zijsprongetje, maar vooral… geen compromissen! Dansen! Dansen! Dansen!


Submotion Orchestra

Zondag is op Dour traditioneel voor mij qua programma minder interessant, maar ola pola, maar liefst 3 van de favorieten lieten op zich wachten tot de bekende uitputtingsdag! Submotion Orchestra wekte op een aangename zachte manier de nieuwsgierigheid: ah fijn, een concert mag ook eens liggend beluisterd worden op dag 5, nietwaar? Deed vaak denken aan dat ander orkestje (Cinematic), maar dan iets meer laidback blazers en dubby invloeden.



Nils Frahm

Stond oorspronkelijk tussen de ‘misschiens’, maar zie, het lot dreef ons zondagavond richting La Petite Maison dans la Prairie voor wat zich voorwaar tot de zondagse Dourhoogmis ontpopte. Pianovirtuoos Frahm had een heel arsenaal toetsen, effecten en technisch vernuft waar ik begot de naam niet van zou weten mee om op eigen houtje een hypnotiserend muzikaal web te spinnen. Visuele muziek met subtiel opgebouwde pathos waarbij het publiek aan ‘s mans vingers hing. Straffe paté!


Jon Hopkins

Is dat nu techno of niet? vroeg iemand. Jon Hopkins vang je niet in één hokje. Hoewel hij niet vies is van een pompende beat en een opbouw die je van mijlenver voelt opborrelen, doe je de man oneer aan door een label op zijn muziek te plakken. Zijn timing was perfect, zijn lagen verfijnd en de onderbuik primitief genoeg om ons te doen besluiten dat we na dit concert niets beter meer zouden zien op Dour 2015. Amen.

Ook puik dit jaar:
The Geek x Vrv
Flume
C2C
LA Priest
Dj Hazard
Roni Size Reprazent
Floating Points

Kiezen is verliezen:
Zoals elk jaar met pijn in het hart enkele optredens niet kunnen meepikken, maar hopelijk kruisen mijn wegen ooit nog eens met
Dream Koala
FKJ
Seven Davis Jr
Lone

Festivallijstjestijd

Ik ben nogal fanatiek in het lijstjes maken, van boodschappenlijstjes over de dagelijkse to-do’s, droomlijstjes en – gezien de tijd van het jaar – festivallijstjes.
Onder festivallijst komt bij mij in de eerste plaats het grondige uitpluizen van de programmatie: de musts, misschiens en als-er-niets-anders-te-zien-valt en jawel, de dilemma’s. Alles met integrale omschrijvingen van obscure bandjes tot en met codes om de volgorde van belangrijkheid te onthouden.

En dan is er nog dat andere festivallijstje: de inpaklijst. Het volledige festivaloverleefpakket wordt enkele dagen op voorhand genoteerd, want de dagen erop schiet er je altijd nog iets te binnen waar je nog niet aan gedacht had. Check, dubbel check! Waarom mijn lijstje niet gewoon eens visueel vormgeven? dacht ik dit jaar. Handig voor hergebruik. En gewoon fun om te doen.

Met al deze spullen mee trok ik vorige week richting Dour, wat alweer een nieuw lijstje oplevert: eentje van de meest memorabele optredens.

De ontdekkingen

Chet Faker: Australiër met een stem die elke ijsblok spontaan zou doen smelten. Hij bracht downtempo electronica met soul als grote gemene deler, nu eens met drummer en gitarist, dan weer met één enkele soloklik op de laptop. Ik stond vooral verbaasd te kijken hoe de tent alles woord voor woord stond mee te zingen terwijl ik voor het festival nauwelijks van deze kerel gehoord had. In de smiezen houden, die Chet.

Onra: De liveset van deze producer was van een kwaliteit die de meest vermoeide smeltende festivalganger op de hete tweede dag nog tot dansen kon bewegen. Chapeau! Disco, funk en een vette knipoog richting de jaren ’80, maar wel met een hip hop cool, quoi.
https://soundcloud.com/onra

Moodymann: Vriendlief had gezegd dat ik dit moést zien, en hij had gelijk. House zoals house moet klinken: alsof je niet constant naar house luistert. Beste feestje van het festival: perfecte mixen, zijsprongen richting funk, disco en zelfs new wave en steeds met een flow die de voetjes tot dansen hypnotiseerde. Topper!

SOHN: Had al enkele nummers gehoord van deze heer en toegegeven, ik had wat moeite met zijn gepolijste stem. Bij de tracks die hij samen met zijn kompanen tot een schijnbaar eindeloos laagjeskluwen opbouwde was ik volledig verkocht. Denk James Blake meets – uhm – Justin Timberlake. De trage, kale nummers had ik liever doorgespoeld, maar hey, als hij volledig in het zwart mét muts én kap (!!!) kon blijven spelen in een verzengende hitte, dan kon ik uit respect ook even blijven staan om een volgend elektronisch hoogtepuntje af te wachten.

De vaste waarden

Buiten kijf: BadBadNotGood was weer maar eens het béste dat ik gezien heb op Dour. De energie die deze enfants terribles van de jazz overbrengen is klaar om alle kernreactoren te doen sluiten. Vorig jaar al zo, dit jaar idem, volgend jaar…?

Oei, hiphop op een hoofdpodium, denk ik altijd, maar NAS stond déftig zijn mannetje. Woord voor woord de lyrics kunnen volgen was een verademing in vergelijking met de talloze rommelige livezootjes die ik al uit het hiphopspectrum zag komen. Vooral de eerste helft met nummers uit zijn 20-jarige debuutalbum ‘Illmatic’ was rap pur sang: helder, mét hersenen. Puik.

The Notwist moet je gewoon eens live gezien hebben. De belangstelling voor deze Duitsers was in vergelijking met 6 jaar geleden ongeveer gevierendeeld, maar de afwezigen hadden ongelijk. Aan de ene kant strak geregisseerde mélange van rock en elektronica, aan de andere kant bol van de zotte, alles-kan-alles-mag improvisaties. Wawkes!

Boedapest voor beginners: party city?

In Boedapest kan je elke avond uitgaan tot het krieken van de dag! Althans dat werd ons gezegd voor we naar deze stad vertrokken. Toegegeven, op onze eerste avond waren we aangenaam verrast dat we op 5 minuten van onze verblijfplaats meteen al op een gratis parkfestivalletje verzeild geraakten.

DSCN2320

Het nachtleven van de locals begint er alvast in de vele parken. Na het werk zie je er drommen Hongaren met een fles wijn en blikjes bier keuvelen op een picknickdekentje met hun vrienden. Na middernacht zat het er vaak nog stampvol.

DSCN2127

We hadden kaartjes voor Tiga in Akvarium Klub, een club onder het park op Erszebet Ter en eerlijk gezegd zat er meer volk buiten dan binnen! Vanaf 1u pas begon de club gevuld te geraken en brak het feestje pas echt los.

Zowel in reisgidsjes als bij monde van locals worden de vele ‘ruin bars’ aangeraden (cafés in ongebruikte panden, vaak met binnentuinen en versierd met hergebruikte materialen), maar eerlijk: dit was niet ons ding. Op de één of andere manier voelden deze bars geforceerd aan, waarschijnlijk omdat horden ‘feest’toeristen hun weg hierheen gevonden hebben.

DSCN2222

Na enkele dagen stootten we op Telep, een artistieke hub met café, tentoonstellingsruimte en piepklein street art winkeltje. Gemakkelijk herkenbaar aan de gevel die vol stickers hangt. De muziek was er eerder hiphop-, soul- en funkminded. Denk gelijkaardige selectie zoals onze eigenste Lefto. Wij raakten aan de praat met de sympathieke dj Slanki die toevallig verleden jaar in Boedapest in het voorprogramma van Lefto had gespeeld. Ja, geef ons dan maar deze stek vol locals, relaxte sfeer en goede muziek.

Nu, dat er altijd wel iets te beleven valt in deze stad, zullen we niet ontkennen. Enige research op voorhand is wel geen overbodige luxe wil je fijne uitgaansmogelijkheden vinden. Toen wij vertrokken begon net het Budapest Essentials festival, jammer dat we dàt niet meer konden meemaken.

Boedapest voor beginners: klein maar winkelfijn

Boedapest zou ik nu niet meteen een shoppingwalhalla noemen, maar er zijn wel enkele fijne adresjes te vinden mits wat voorbereiding. Waarschuwing: op zaterdag sluiten de meeste kleine winkels supervroeg (om 14u à 15u vaak al)! In volgorde van vriendelijkste ontvangst:

Rododendron

 

DSCN2196

Heerlijk! Een superviendelijke meid achter de toonbank! Even een kanttekening: Hongaren kunnen nogal nors en stug overkomen. Een vriendelijke ontvangst staat er niet standaard in de winkelinstructies. Tip: leer enkele zinnetjes Hongaars van buiten om het ijs te smelten. Hier waren de zinnetjes overbodig want de winkeljuf was opvallend sociaal en vriendelijk.
Of het was ons eigen enthousiasme, want dit was een adresje naar ons hart: een ruime winkel vol grafisch ontwerp (massa’s prints, maar ook t-shirts en tassen), juwelen en originele cadeautjes van lokale ontwerpers. Hier kan je ook een gratis plattegrond krijgen met mode- en designadresjes.
http://www.rododendronart.com/hu

Ludovika

ludovika(foto: Karman Jewelry)

Vintage winkels genoeg in Boedapest, maar niet altijd met even goede smaak. Bij Ludovika weten ze verdomd goed wat styling is. Mooie selectie!

https://hu-hu.facebook.com/ludovikashop

Emily’s
10325573_688827921176811_8942365689320024795_n

Heb je het wel voor pastelkleurtjes en meisjesachtige jurkjes? Ik niet, maar toch piepte ik eens binnen bij Emily’s. Tussen alle snoepjestinten door vond ik een superorigineel kettinkje. Charmante winkeljuf trouwens!
https://hu-hu.facebook.com/emilykincsesboltja

Deep

 

DSCN2216

When in doubt, ask a local. Deep Records werd ons aangeraden door een lokale dj en deze platenzaak bleek een schot in de roos. Laat je niet afschrikken als het er potdicht uitziet tijdens de openingsuren: deur openduwen en de plaatjesjacht kan beginnen! Prijsgewijs gelijkaardig zoals in België. Een mooie, uitgebreide selectie: Warp, Ninja Tune, maar evengoed Hongaarse rock. Ook een behoorlijk grote drum’n’bass afdeling (zeldzaam tegenwoordig): bleek dat de eigenaar vroeger nog plaatjes gedraaid had in dit genre.
https://www.deep.hu

Retrock

 

retrock-about-001

Concept store meets vintage store. De opvallende etalage lokt je naar binnen en door de visuele invulling weet je niet meteen waar eerst kijken. Hier kan je terecht voor een mengeling van tweedehands en jonge Hongaarse ontwerpers. Als je graag buiten de lijntjes kleurt, vind je bij Retrock vast wel iets.
http://www.retrock.com

Printa

 

DSCN2189

Design shop, gallerij, koffiebar én zeefdrukstudio. Hier moésten we wel binnen. One of a kind prints, kledij, juwelen, kaartjes en vooral veel strelingen voor het oog.
http://printa.hu

Tip: elke maand is er ook de WAMP market aan de design terminal, een design/handmaakmarkt met Hongaarse ontwerpers. Helaas hadden wij de verkeerde week gekozen…