Mocht je mij vragen wat mijn vroegste herinneringen zijn, dan kom ik uit bij het zien van tv-reeksen of vooral videoclips. Of dat nu wil zeggen dat ik gewoon van kleins af aan nogal visueel ingesteld was, dan wel of mijn ouders me te veel voor tv zetten als peuter, laat ik in het midden. Als kind van de jaren ’80 zijn er uiteraard enkele klassiekers: ‘Thriller’ van Michael Jackson (talloze nachtmerries aan overgehouden), ‘Take on me’ van a-ha (clip wordt animatiefilm wordt strip wordt clip, als klein kind moest dit wel een impact hebben) en uiteraard ‘Sledgehammer’ van Peter Gabriel, een clip die gewoon nooit verveelt:

Schitterend toch en terecht verschillende awards gewonnen! Lange tijd dacht ik trouwens dat ik nachtmerries overgehouden had aan de clip van ‘In the air tonight’ van dat ander Genesislid, Phil Collins. Ik herinnerde me iets van water (door de tekst van ‘In the air tonight’ kwam dus de verwarring) en karikaturale poppen, maar vandaag heb ik dus ontdekt dat het eigenlijk om een video van Genesis zelf ging: ‘Land of Confusion’ (met poppen van de makers van ‘Spitting Image’). Omdat ik nog steeds geen lekker gevoel erbij krijg, dacht ik om ‘m toch maar niet in deze post te zetten. Zoek maar ‘s op dus.

Terug naar ‘Sledgehammer’: aan deze clip werkten o.a. de mensen van Aardman (‘Wallace & Gromit’ iemand?) mee. Blijkt dat een andere videoclip die mij bijgebleven is uit mijn kindertijd ook door hen gemaakt is, een claymation video uit 1987 van Nina Simones ‘My baby just cares for me’:

En dan nog eentje waar ik naar het schijnt als peuter krom van lag van het lachen (tja): ‘Living doll’ van Cliff Richards met The Young Ones. Omdat een beetje nostalgie geen pijn doet: