Category: crafts

The Great British Sewing Bee: reality kan ook realistisch

Even waarschuwen: dit is een reality reeks, rond kleermaken. Maar wacht nog even met wegzappen. Oké, je kent ‘Project Runway’ (‘One day you’re in, the next day you’re out’) waarin ambitieuze ontwerpers schijnbaar onmogelijke opdrachten met veel drama toch tegen de laatste seconde af krijgen. De BBC2-reeks ‘The Great British Sewing Bee’ pakt het allemaal iets – tsja – realistischer aan.

Geen modeschooladepten ten tonele, maar naaisters en hobbyisten die thuis na hun werkuren achter de naaimachine duiken, de ene maakt al meer dan 30 jaar kledij voor de kroost, de andere heeft de smaak nog maar amper anderhalf jaar geleden te pakken gekregen. Hier gaat het om het métier, het maken, het volgen van patronen.
Eindelijk zie je ook eens dat kledingstukken vaak niet tegen de vooropgestelde deadline af raken. En: in plaats van hysterisch over elkaar te roddelen, gaan de kandidaten hier gewoon gezellig samen een kopje thee drinken tussen opdrachten door.

Elke aflevering wordt opgedeeld in 3 delen: een verrassingspatroon dat tot op de letter gevolgd moet worden, het creatief aanpassen van een bestaand kledingstuk en een opdracht die op voorhand thuis kon voorbereid worden. Elke aflevering heeft ook een bepaald thema (werken met prints in stof, de verschillen tussen katoen, wol en zijde, …) én – het is BBC, dames en heren – een modegeschiedkundige kanttekening.

Een aanrader voor al wie gebeten is door de zelf-kleermaken-hype van de laatste jaren, maar ook voor de onkundigen waaronder ik mezelf reken. Hoewel deze reeks me nog meer doet inzien dat mijn 2 linkerhanden écht niet bestemd zijn voor het hanteren van een naaimachine, kijk ik elke dinsdagavond met des te meer plezier en groeiend respect hoe vernuftig anderen dit kunnen.

Kolkolder

ladybird likes collar clipsll1ll2De Peter Pan kraag zien we nu wel al een tijdje in het modebeeld (Alexa Chung, iemand?). Kraagvormige kettingen en kraagversieringen in de vorm van pareltjes, glimmende hoeken en studs hebben we ook wel al gehad. Maar deze kraagbroches van Ladybird Likes deden me toch even glimlachen. Nu nog dat perfecte simpele hemd vinden…

Etsy shop Ladybird Likes

Juwelen met een hoek af

39_pieterbostoenangularblackrgb01pieter_bostoen_com_2013_new_P_06Juwelen moeten niet altijd zoet of frullerig zijn. Als je het mij vraagt mag het gerust ook eens stoer en strak. En dat heeft Pieter Bostoen maar al te goed begrepen, een interieurontwerper, maar dan één die graag eens buiten de lijntjes kleurt. Na interieurobjecten, T-shirts en zelfs sneakers heeft hij nu ook een juwelenlijn voor al die meiden die eens iets anders dan anders willen.

Met Angular brengt hij een edgy collectie 3D geprinte juwelen: geometrisch, strak en tegelijk speels. De Angular Black serie schippert tussen oorringen voor wie het liever wat bescheiden houdt en statement pieces zoals de flink gestructureerde, stoere armband. De Washi juwelen oogt iets fragieler, maar mijn favoriet is de Monogold collectie, waarbij het kleurenpalet van kunstenaar Yves Klein als inspiratie diende. Ik kreeg onlangs zo’n ring in Yves Klein blauw cadeau van mijn wederhelft. Een knalkleur en no nonsense design, zo zien we het graag!

http://www.angular.be
http://www.pieterbostoen.com
Foto’s: Thijs Quequin

Playtime

Bij de neefjes van mijn vriend hebben we het maar al te vaak gezien: krijgen die jongens superduur speelgoed, dan zijn ze aan het eind van de dag gegarandeerd druk in de weer met het grootste prul dat ze gekregen hebben. Kinderen hebben vaak niet veel nodig, hun fantasie is al fun genoeg.

Zo merkte Becky dat haar éénjarige koter de rug van mama en papa nog de beste plaats vond om met treintjes en auto’s te spelen. Dus waarom geen T-shirts maken met autobanen en treinsporen op de rug gedrukt? Kunnen de kindjes genieten van uren speelplezier en mama en papa van een gratis rugmassage.

Etsy shop bkykid

Paris, dag 2: drop yourself and then shop

Dag 2 begon behoorlijk pijnlijk. Waren we net de metro aan het uit wandelen, bleef ik wel haperen aan een van de laatste traptredes met een niet al te zachte landing op de knie als gevolg. Parijs op halve krachten dan maar, een schril contrast met de dag voordien. Ondanks mijn mankende zelve werd het alsnog een topdagje.

9h09 – Marché aux Puces de Vanves

DSCN1243Een kleinere rommelmarkt vlakbij Porte de Vanves, maar eentje waar je tenminste nog wat kan afdingen. De rommelmarkt in Saint-Ouen hadden we op een vorige trip bezocht en die was héél mooi qua spullen, maar peperduur en vol zwermen toeristen. In Vanves moet je iets meer snuisteren en zoeken, maar je hebt tenminste wat meer ademruimte. Let wel, voor jaren ’60 of ’70 spullen moet je hier niet zijn, voor jaren ’50 of ouder wel.

http://pucesdevanves.typepad.com

11h30 – Fondation Cartier

DSCN1256DSCN1257We konden Parijs niet verlaten zonder iets bezocht te hebben, dus op naar Fondation Cartier voor de – aan de rij wachtenden te zien – hevig geanticipeerde tentoonstelling van Ron Mueck. Een uur hebben we staan wachten. Of het de moeite was? Dat vertel ik jullie in de volgende post nog…

http://fondation.cartier.com

Het oorspronkelijke plan was om nog een wandeling langs Canal Saint-Martin te maken, maar door het lange wachten aan Fondation Cartier én de nog steeds pijnlijke knie besloten we maar meteen richting 18de arrondissement af te zakken, want daar zou de bus ons opwachten.

14h31 – Paperdolls

DSCN1263DSCN1265De prijs voor de mooiste winkelinrichting in Parijs gaat ongetwijfeld naar Paperdolls. Conceptueel ingedeeld als een winkelappartement die onafhankelijke ontwerpers huist, heb je een gedeelte badkamer, keuken, dressing, enzovoort. Prachtige meubels, pastelkleurtjes, bordjes en stoelen aan plafond, je voelt je als een ware Alice die Wonderland binnenwandelt. Om nog maar te zwijgen over de wondermooie kledij (let wel: prijzig!) en juwelen, allemaal in een goed uitgekiende, romantische sfeer. Jammer dat we geen tijd meer hadden om uitgebreid rond te kijken.

http://www.paperdolls.fr

14h47 – MILK (Mum in her little Kitchen)

DSCN1270Eten, dat moest ook nog gebeuren. Dit adresje had ik genoteerd als laatste stop. Rustig binnen eten was helaas geen optie: tot zessen was alles volgeboekt voor de brunch. Nota aan mezelf: volgende keer reserveren om wat langer van het retrointerieur te kunnen genieten. De no nonsense gerechtjes kon je gelukkig ook opgewarmd meenemen. Kleine portie, maar ook een kleine prijs, en als de gehakt/courgettecrumble smaakt, dan klagen we niet.

http://www.milk-lepicerie.com